Uzakta mı sanıyorsun?..

Halbuki geldim!.. Ordayım, iyi bak; uzanıver içine, tut elimden al beni!.......Uzakta mı sanıyorsun?Değilim...Uzakta mı sanıyordun?

Değildim!

Orda idim!..

Yüzün avucumdaydı, ve sarı kanatların savrulup sürtünüyordu parmaklarıma...

şehir, ve şehrin göğü, ve bir nehr'olup akan zaman üstündeki şavkı bütün ışıkların;Yeşildi, ve yemyeşildi...     

İçim dökülüyordu gözlerine;En yükseklerden!..     

Bir orman gölü gibiydi gözlerin, uzuun sazların arasında;Işıltılı...Derin ormanların, yağmura doymuş dallarındaki her rengi yansıtan göllere benzeyen bu gözler, "koyu yeşil" oluyordu;Kapanmak için beni beklerken, dudakların!.. .....

Sen, akmaya hazır gözlerinle gözlerken beni...Ben, gözlerine dökülüyordum!     

şimdi ben...Nice dağlardan yuvarlanıp, sana dolduktan sonra... Açsan bile kapılarını, nereye gideyim; kanatsız bir kuş gibi?..Kafesimsin!.......

Ve nefesimsin; uzaklaşamadığım... Tuttuğum...İçimde tuttuğum!     

Uzakta mı sanıyorsun?Değilim...Uzakta mı sanıyordun?Değildim!Ve uzakta mı sanacaksın hep beni?.......

Halbuki ben; uzakta olmayacağım!..     Bak, gene geldim.Ordayım işte...Uzanıver içine, tut elimden; al beni!..  

Muammer Erkul

11 Mayıs 2002 Cumartesi